برنامه به تاریخ 28 ماه (سپتمبر) از سه قریه ولسوالی پغمان( پراچی، بیکتوت، کاریزک) که شامل 20 تن اشتراک کننده از خانم ها بود برگزار شد. برنامه با قراعت از کلام الله مجید آغاز شد. اشتراک کنندگان و مهمانان برنامه با همدیگر معرفت حاصل کردند. خانم ریحانه (عزیزی) معاون موسسه انکشاف و حمایت از زنان و کودکان افغان سخنانی را غرض روشن شدن مفهوم گفتمان اجتماعی ایراد نمود. مهمانانی که در این برنامه حضور یافته بودند هر یک نور آغا( مدیر قریه جات) الحاج موسی رحمتی ( ولسوال پغمان) به نمایندگی از مدیریت آبیاری و زراعت ،و مدیریت شاروالی در برنامه سهیم شد . ابتدا  نماینده ها از قریه مربوطه شان در  رابطه به مشکلات عمده ی که سد راه زندگی اهالی قریه شان شده بود صحبت به میان آوردند. نیلوفر ابراهیم خیل، ریس شورای زنان پغمان از (پراچی)، وی از نبود مکان مناسب برای کثافات شکایت داشت. همچنان اذعان نمود که پغمان یکی از مناطق تفریحی و تاریخی کابل بوده که در 25 کیلومتری پایتخت واقع شده و همه ساله در فصل تابستان مسافران زیادی را به سوی خود می‌کشاند. پغمان دو دره بسیار معروف دارد که یکی به «دره پغمان» معروف است و دیگری به دره «پشه یی» که هر دو بسیار سر سبز و خرم هستند و هوای بسیار دل انگیزی دارند. بنابرین نبود مکان مناسب برای کثافات باعث شده که محیط پغمان رنگ و بوی واقعی و طبیعی خود را از دست بدهد. وی همچنان اشاره نمود که نهاد های مسول به خصوص شاروالی پغمان در  این قسمت کم کار هستند و ادعا میکنند که ما با کمبود موتر مواجح هستیم  و ظرفیت انتقال کثافات را به بیرون از شهر نداریم. خانم نیلوفر ابراهیم خیل از نبود زمینه کاری برای خا ها گله مند بود و تاکید داشت که دولت و نهاد های مسول باید در این زمینه اقداماتی را روی دست بگیرند. خانم سوریا از قریه( بیکتوت) نبود آب آشامیدنی را مشکل اساسی در قریه شان شناسایی کرد. وی همچنان از نبود زمینه کاری برای خانم ها و نبود کورس های آموزشی شکایت داشت و خواهان رفع این مشکلات از سوی نهاد های ذیربط شد. در ادامه از مهمانان برنامه خواسته شد که سخنان خود را با راه حل ها، راهکار ها و پیشنهاد های شان جهت رفع مشکلات اهالی قریه جات ارایه نمایند. محترم نور آغا، مدیر قریه جات ولسوالی پغمان سخنانش را این طور ایراد نمود. ما در قریه (بیکتوت) در حدود 500 چاه داریم ، اما به علت ازدیاد نفوس در قریه مربوطه با مشکلات کم آبی مواجح هستیم. وی از بیکاری به عنوان یک معضله فراگیر و گسترده در افغانستان یاد کرد و علت عمده و ساسی آنرا نبود امنیت فکری و فزیکی قلمداد کرد.  الحاج موسی رحمتی( ولسوال پغمان) ، سخنانش را چنین ایراد نمود، خوشحال هستم که مادران و دختران ما انگیزه ی برای دادخواهی و حل مشکلات شان دارند و خواستار حل مساله های موجود در سطح قریه شان شدند. این یک گام مثبت خواهد بود برای پیشرفت و ترقی قریه جات و در سطح کلی افغانستان. وی همچنان از پیشرفت زنان در عرصه های مختلف یاد کرد نسبت به سال های گذشته، و تاکید داشت که زنان باید از وضعیت حال شان راضی باشند. وی گفت که در گذشته زنان با مشکلاتی زیادی دست و پنجه نرم میکرد؛ اما حال فرصت های زیادی فراروی زنان ایجاد شده است که از جمله حق ارث، تعلیم، اشتغال ، حق وکالت و حتی حق کاندید در ریاست جمهوری  را میتوان یاد آور شد. قابل ذکر است که ولسوال وعده سپرد که با ملک ها و مسولین ذیربط هماهنگی خواهد کرد و مشکلات و چالش هایی را که فراروی اهالی ولسوالی پغمان ایجاد شده را به یاری خدای متعال حل نمایند.

در این برنامه یک روحیه خوب مردمی ایجاد شد و همه اشتراک کننده ها به این باور شدند که میتوانند مشکلات خودشان را با همکاری مردم و دولت حل نمایند .

و در آخر 5 مشکل اساسی و مشترک گرفته شد :

• نبود مدرسه دینی
• نبود آب آشامیدنی صحی
• نبود کورس های حرفوی، سواد آموزی و برنامه های برای بلند بردن آگاهی
• نبود زمینه کاری برای خانم ها
• نبود زمینه ی کاری برای فارغان صنوف 14 و زمینه ی تحصیل برای فارغان صنوف 12

و در آخر عریضه ی از هر قریه به عنوانی مراجع مربوط نوشته شد و اهالی آن منطقه در زیر عریضه خو دامضا و شصت نمودند.