ده ها کودک  که شماری انها علاوه بر درس خواندن، نان آور خانواده شان نیز هستند، امروز در مقابل مسجد عیدگاه به جاده ها آمده و علیه آنچه بدتر شدن وضعیت زندگی شان می خوانند، تظاهرات کردند.

کودکان معترض می گویند که دولت آنها را فراموش کرده، توجه به وضعیت زندگی شان نمی شود، کسی از انها در مورد اینکه شب نان خوردن دارند یا نه، پرسان نمی کند.
این تظاهرات از سوی اتحادیه سراسری زحمت کشان و کارگران افغانستان که حداقل ششصد کودک بی بضاعت را زیر پوشش دارد، راه اندازی شده بود.
لیاقت عادل، رییس این اتحادیه می گوید که این کودکان امروز تظاهرات کردند تا توجه دولت و سازمان های بین المللی را در مورد وضعیت بدی زندگی که دارند، جلب کنند.
آقای عادل گفت: “این کودکان نیاز به توجه و کمک دولت دارند، انها بجایی اینکه کار کنند باید درس بخوانند و به جایی اینکه به پر کردن شکم خانواده شان فکر کنند، به فکر آینده شان باشند.”
او افزود که در چهارده سال گذشته، این کودکان نه کمک چمشگیری دریافت کرده اند و نه هم دولت برنامه ای که انها را از این وضعیت نجات دهد، تنظیم کرده است.
در حالیکه شمار پول دارهای افغانستان در سال های اخیر افزایش چشمگیری یافته ، اما در بسیاری از مناطق افغانستان، هستند کودکان که با شکم گرسنه می خوابند و صبح زودتر هم برای پیدا کردن لقمه نانی هر چند کم باید خانه را ترک کنند.
خیلی این کودکان، پدر، برادر و یا سرپرست خانواده اش را در جنگ ها از دست داده اند، جنگ که سال هاست بر سر قدرت در افغانستان جریان دارد.
عبدالمتین، یکی از ده ها کودکی است که از ترس گرسنه ماندن خود و اعضای خانواده اش در تظاهرات شرکت کرده، او در جاده های کابل موتر شویی می کند.
عبدالمتین سیزده ساله می گوید که تنها نان آور خانواده خود است و روزانه از صد تا یک صد و پنجاه افغانی درآمد دارد و از این پول باید خرچ خانواده اش را بدهد.

او می گوید که پدرش را در یکی از حملات انتحاری در کابل از دست داده است.
این کودک افزود که بسیاری از شب ها حتی در خانه شان نان و چای ندارند و مجبور می شوند، گرسنه بخوابند.
اخیرا، محمد اشرف غنی، رییس جمهوری گفت مشکلاتی که کودکان افغان با آن‌ها مواجهند، برای او غیر قابل تحمل است.
آقای غنی تعهد کرد که برای بهبود وضعیت زندگی کودکان و تغییر در دسترخوان انها، تلاش می کند.
براساس آمارهای که وزارت کار و امور اجتماعی منتشر کرده، بیش از 9 میلیون کودک در افغانستان کار شاقه انجام می دهند.
میلیون ها کودک در کارخانه های ذغال سنگ، خشت و تولید قالین تن به کارهای شاقه می دهند و میلیون ها کودک دیگر بدون اینکه به مکتب بروند به جمع آوری پلاستیک، زباله ها و گدایی می پردازند.
در سال های اخیر، نگرانی های فزاینده از گرایش کودکان به اعتیاد، قاچاق، سو استفاده از انها در حملات انتحاری، وادار کردن انها به کارهای شاقه و تجاوز افزایش یافته است.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید که انها نگران خشونت علیه کودکان هستند و این کمیسیون گفته است که با گذشت هر روز وضعیت کودکان بدتر می شود.