عدم تثبیت جایگاه زنان و حضور آنان در شورای عالی صلح و گفتگوهای صلح، سبب شده است که این روند نتیجه ندهد.

اين مطلب در گزارشى که امروز از سوى نهاد تحقیقاتی حقوق زنان و اطفال در کابل، در پیوند به یافته های تحقیق مشارکت زنان در روند صلح به نشر رسید، بیان شده است.

زرقا یفتلی مسوول نهاد تحقیقاتی حقوق زنان و اطفال که در کنفرانس ارایه یافته های تحقیق مشارکت زنان در روند صلح  صحبت می کرد، گفت: “به اساس یافته این پژوهش، روند صلح بدون در نظر گرفتن اقشار مختلف جامعه به ویژه نقش زنان منجر به صلح عادلانه، فراگیر و پایدار نخواهد شد.”

وی افزود که زنان درکنار سایر اقشار جامعه، در شرایط جنگی و منازعه بیشترین میزان رنج و آسیب را متحمل شده و می شوند و بدون آنان هرگز گفتگوهای صلح نتیجه نخواهد داد.

او گفت زنان حق دارند که در رویدادهای سرنوشت ساز کشور مانند روند ملی صلح، سهم فعال و موثر داشته باشند، و حقوق شان به حیث یک اصل معتبر در روند صلح مطرح باشد، نه اينکه روند صلح برای زنان محدودیت ایجاد کند.

یفتلی افزود که آنان از طریق این تحقیق تلاش کردند تا جایگاه زنان را در روند صلح پیدا کنند و فعلاً دیده می شود که حضور زنان در این روند خیلی کمرنگ بوده و حتا در اکثریت نشست ها اصلاً آنان را در جریان نگذاشته اند.

وی یادآور شد که مشارکت زنان در روند صلح، با مشکلات و چالش های متعدد از جمله مخالفت طالبان، حاکمیت ذهنیت طالبانی در کشور، تلقی مردانه از جنگ و صلح، عدم باورمندی به توانایی زنان، حمایت ضعیف جامعه ی مدنی از زنان در شورای عالی صلح، اندک بودن تعداد زنان در شورای عالی صلح و چند شغلی  بودن زنان که عضو شورای عالی صلح اند، با درنظر داشت موارد بالا، یافته های پژوهش “مشارکت زنان در روند صلح”؛ موارد زیر را برای تقویت نقش زنان در روند صلح پیشنهاد می کند.

تعریف نقش های واضح و موثر برای زنان و افزایش مشارکت آنان در روند صلح، هماهنگی با نهادهای ذیربط و مراجع دخيل در صلح، تطبیق پلان عملی ملی برای تطبیق قطعنامه ی ١٣٢٥، تعریف میکانیزم شفاف عملی برای پی گیری و اجرای مطالبات زنان، تعهد و تضمین حکومت وحدت ملی در راستای افزایش مشارکت موثر زنان در شورای عالی صلح، حمایت و تثبیت جایگاه واقعی زنان در استراتيژی درازمدت شورای عالی صلح، به جای برخورد ابزاری با حقوق و دستاوردهای زنان و زمینه سازی برای ترویج فرهنگ و ادبیات صلح، به ویژه صلح اجتماعی در رویکرد آموزشی، پرورشی و اطلاع رسانی، از جمله خواست های عمده آنان می باشد.

سمیرا حمیدی یکتن از اعضای این نهاد گفت که در هر روند، باید زنان حضور داشته باشند و حکومت در این قسمت نقش زنان را نباید، نادیده بگیرد.

وی کارکرد شورای عالی صلح تا بحال را مورد انتقاد قرار داد و گفت که شورای عالی صلح نتوانسته تا بحال یک استراتیژی ملی درازمدت را برای آوردن صلح و گفتگو با طالبان ترتیب نماید.

حبیبه سرابی مشاور در امور زنان و جوانان رییس اجرایی گفت که نبود استراتيژی برای گفتگوهای صلح با مخالفان مسلح از سوی شورای صلح، واقعاً سوال برانگیز است و شورای عالی صلح باید یک پالیسی مشخص را برای گفتگوهاي صلح میداشت.

سرابی افزود: “بعنوان یک زن در قسمت در نظر گرفتن حقوق زنان در روند صلح نگرانی خود رادارم، اما نمی گویم که حقوق زنان در روند صلح پایمال شده است.”

در همین حال، اسماعیل قاسمیار مشاور امور بین المللی شورای عالی صلح ادعايى را که گویا این شورا تا بحال استراتيژی ملی درازمدت برای صلح ندارد، رد کرده، گفت که این شورا استراتيژی درازمدت برای صلح دارد.

وی افزود که گزارش تحقیقی که امروز ارایه شده، بعضی واقعیت های عینی را درست نتوانسته در آن انعکاس بدهند.

وی یادآور شد که شورای عالی صلح، تا بحال توانسته  که ١١هزار تن از مخالفان مسلح را به پروسه صلح در سراسر کشور دعوت کند.